Correctie een bloedbad? De langetermijnbelegger weet wel beter

Termen als bloedbad en verkoopgolf doken op in de krantenkoppen tijdens de correctie begin februari. Dat was even schrikken, want het ging juist zo goed op de beurzen. Maar beleggers met een blik op lange termijn raken niet in paniek van een beetje volatiliteit.

Jeffrey Schumacher, CFA 27 februari, 2018 | 11:45
Facebook Twitter LinkedIn

Termen als bloedbad en verkoopgolf doken op in de krantenkoppen tijdens de correctie begin februari. Dat was even schrikken, want het ging juist zo goed op de beurzen. Het beursjaar 2018 kende immers een fantastische start. De aandelenindices klommen in januari gestaag omhoog, mede dankzij de belastinghervorming voor Amerikaanse bedrijven die Donald Trump zijn eerste succes bracht als president van Amerika.

Beleggers waren in een hosanna stemming, waardoor de Dow Jones Industrial Average slechts twaalf dagen nodig had om 1.000 punten te overbruggen en met groot gemak van 25.000 naar 26.000 punten opstoomde. Sterke economische groei en dito bedrijfscijfers zetten de beurzen wereldwijd stevig in de plus.

Barstjes
Maar toch waren er al barstjes zichtbaar. Daarvoor moeten we niet naar de aandelen-, maar naar de obligatiemarkt kijken. In januari was er namelijk al sprake van verkoopdruk op de obligatiemarkt, waarbij 10-jarige Amerikaanse staatsobligaties van de hand werden gedaan vanwege de vrees voor een eind van het ruimhartige stimuleringsbeleid van centrale banken. De economische groei zou de inflatie kunnen aanwakkeren, wat centrale banken ertoe kan bewegen om stimuleringsmaatregelen af te bouwen en de beleidsrente sneller te laten oplopen.

Een draai van een tijdperk van quantitative easing naar quantitative tightening zou grote gevolgen kunnen hebben voor de meer dan 30 jaar durende bull markt in obligaties. Iets waar de doorgewinterde obligatiebeleggers Bill Gross en Jeffrey Gundlach inmiddels van overtuigd zijn.

Van die zorgen die de obligatiemarkt onder druk zetten, was intussen op de aandelenmarkt weinig te merken. Daar leek er geen vuiltje aan de lucht en de kalmte op de markt bracht beleggers wellicht in een overwinningsroes.

Vlam in de pan
Tot maandag 5 februari. Of eigenlijk vrijdag 2 februari, toen bleek dat de aantrekkende Amerikaanse banenmarkt voor de sterkste jaarlijkse stijging in salarissen had gezorgd sinds 2009. Dat vergrootte de kans op meer dan drie renteverhogingen door de Amerikaanse centrale bank, waar de markt gemiddeld genomen vanuit was gegaan.

Het bleek de vonk te zijn die op maandag 5 februari de vlam in de pan deed slaan. De beurzen doken wereldwijd diep in het rood, waarbij de Dow Jones Industrial Average de grootste koersdaling in zes jaar liet optekenen en 1.175 punten verloor, waarvan 800 in 10 minuten tijd. Beleggers die wellicht door de kalmte op de markt in slaap waren gesust, maakten kennis met een volatiliteit die niet ongebruikelijk is voor cryptocurrencies, maar die we op de aandelenbeurs lang niet hadden gezien.

Bloedbad
Een correctie volgde, en dat leidde tot enige paniek waarbij termen als bloedbad en verkoopgolf vielen. De schrik zat hem vooral bij de beginnende beleggers die, al dan niet gedwongen door de lage rente op een spaarrekening, vrij recent de stap hebben gemaakt naar de beurs. Verleid door alsmaar oplopende aandelenkoersen hebben ze hun spaargeld waarvoor ze hard hebben gewerkt geïnvesteerd in aandelen. Als je dan voor het eerst zo’n tik te verwerken krijgt, kan ik mij voorstellen dat zo’n ervaring dan best even schrikken is.

Beleggers die al langer op de beurs actief zijn hebben dit vaker gezien en zijn vaak beter in staat om dergelijke bewegingen in perspectief te plaatsen. Zulke bewegingen zijn onlosmakelijk verbonden met het beleggen. Het hogere verwachte rendement op aandelen gaat gepaard met een hoger risico. Het rendement is iets dat je dagelijks kunt zien wanneer je de stand van je portefeuille raadpleegt, maar het risico dat je neemt wordt pas duidelijk wanneer het zich, vaak onverwacht, manifesteert. Wat dat betreft was het beursjaar 2017 een bijzonder jaar. Niet alleen omdat recordstanden werden aangescherpt, maar vooral vanwege het gebrek aan volatiliteit.

Lange termijn
Die volatiliteit is echter voor een langetermijnbelegger niet zo relevant. Beleggen is iets dat je moet doen met een lange horizon, juist zodat er genoeg tijd is om eventuele verliezen te compenseren. Voor speculanten met een korte horizon is een forse koersdaling een veel groter gevaar. Voor langetermijnbeleggers zijn kosten, inflatie en belasting factoren die het langetermijnrendement beïnvloeden. Volatiliteit heeft uiteraard ook invloed, maar het kan beleggers met een lange horizon juist interessante instapmomenten verschaffen. Op die manier kan volatiliteit dus een kans worden.

 

Lees meer columns van Jeffrey Schumacher:

- Wat fondshuizen kunnen leren van Gordon Ramsay

Dit zijn de beste fondshuizen volgens Morningstar

Dit zijn de beste beleggingsfondsen volgens Morningstar

Facebook Twitter LinkedIn

Over de auteur

Jeffrey Schumacher, CFA  is fondsanalist bij Morningstar Benelux

© Copyright 2024 Morningstar, Inc. Alle rechten voorbehouden.

Voorwaarden        Privacybeleid        Cookie Settings        Beleidsdocumenten