Het sentiment bij banken, financieel adviseurs en hun uitgebrachte adviezen is behoorlijk negatief. De perceptie is, dat er alleen maar boeven en schurken werkzaam zijn in de financiële sector. Is dat terecht? Nu is het evident dat er veel fout is gegaan, met als schandalig en zich voortslepend dieptepunt de woekerpolisaffaire. Maar om nu iedereen als boef te bestempelen gaat wat ver. Verwachten we soms niet te veel van onze adviseur?
Als mensen het beeld hebben van een financieel adviseur als “de man die mij rijk gaat maken”, dan komen velen van een koude kermis thuis. Klinkt logisch, maar je zal ze de kost moeten geven degenen die denken dat een beleggingsadviseur niets anders doet dan je een lijstje winnende aandelen te presenteren. De werkelijkheid is, dat geen enkele adviseur een kristallen bol heeft. Zijn taak is niet om jou rijk te maken, maar om je te behoeden voor al te grote financiële nalatigheden en blunders. Veel meer dan dat is het niet. Maar onderschat de waarde niet!
Recept
Wat is dan wel de taak van een financieel adviseur? Hij moet, net als een dokter, een optimaal productrecept voor zijn klant moet schrijven. Optimaal betekent: niet te veel medicijnen (lees: verzekeringen, beleggingsfondsen, lijfrenten et cetera.) maar ook niet te weinig.
Dan is de volgende vraag: waar ligt dat optimum? En dat is een lastige om te beantwoorden. Dat antwoord is namelijk subjectief. Met andere woorden: eigenlijk weet alleen de klant dat echt. Hij moet dus volledig meewerken met zijn adviseur. En dan is het de kunst van de adviseur om, door de juiste vragen te stellen, boven tafel te krijgen wat de klant echt wil. De één is daarin beter in dan de andere. En ik vraag me af hoeveel er echt goed in zijn?
Moet je niet bijna een psycholoog zijn om dat goed te doen? Een psycholoog heeft het voordeel dat hij wekenlang therapiegesprekken met zijn cliënt mag voeren, waar de financieel adviseur alle wensen en behoeften in hooguit 1 à 2 uur praten boven tafel moet krijgen. Want bij uurtarieven van rond de honderd euro wordt het anders voor de meeste mensen al gauw een (te) kostbare zaak.
Leerplicht
Laten we er van uitgaan dat de adviseur het optimum adequaat heeft bepaald. Dan moet hij nog de beste producten selecteren die er zijn te vinden in termen van prijs, voorwaarden, service. En dat is makkelijker om te doen. Dat daar een grote toegevoegde waarde in zit is in één van mijn vorige columns te lezen.
De moeilijkheid van het advies zit hem dus enerzijds in de verwachtingen van de klant zelf en anderzijds in het aanvoelen van zijn wensen en behoeften. Door alle teleurstellingen die hier hebben plaatsgehad heeft de financiële sector een zorgplicht opgelegd gekregen. Daar kun je vanalles van vinden, maar ik vind dat best wel positief. Maar daarnaast ben ik ook voorstander van een leerplicht voor de klant. Immers, er is toch geen enkele adviseur die beter weet wat de klant wil dan de klant zelf?
Dat is mijn tip voor beleidsmakers. Als er dan toch meer verantwoordelijkheid naar het individu moet, zorg dan ook dat ze over voldoende kennis beschikken om goed beslagen ten ijs te komen. De oude leus, bedoeld om meisjes op school te interesseren voor exacte vakken, kan worden afgestoft en opgepoetst: een slimme meid is ook op haar financiële toekomst voorbereid! Jongens mogen natuurlijk ook meedoen.
Disclaimer - Op verzoek van Morningstar schrijft Greetje Remmerde van pensioendoehetzelf.nl over personal finance met de nadruk op pensioen. Haar columns helpen mensen om betere beslissingen voor hun pensioen te nemen. Meningen en visies in deze artikelen zijn die van de externe partij en niet van Morningstar. Morningstar is op geen enkele wijze verantwoordelijk voor de inhoud. De informatie in dit artikel is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.
