Lukas Strobl: Als een fonds over een bepaalde periode een rendement van 7% behaalt, betekent dat doorgaans niet dat de beleggers in diezelfde periode 7% rijker zijn geworden. Er is meestal een gat als gevolg van slecht getimede aan- en verkoopmomenten. Het Mind the Gap rapport van Morningstar meet waar dat verschil het grootst is en waar we op moeten letten om hierin aan de winnende kant te komen. Matias Möttölä is research director bij Morningstar en co-auteur van dit rapport.
Ten eerste, Matias, waar liggen de meest opvallende verschillen tussen het fondsrendement en het beleggersrendement?
Matias Möttölä: Ja, Lukas, het is de afgelopen vijf jaar een moeilijke periode geweest voor beleggers met de Covid-crisis en stijgende rentes in de VS. En dus zijn de activaprijzen veel meer gaan bewegen en dat blijkt uit de resultaten, vooral in dingen zoals alternatieve energie, Chinese fondsen, sommige technologiefondsen, echt gebieden waar je misschien een grote stijging van de prijzen hebt gehad, maar toch ook enkele teleurstellende periodes. En dat zijn enkele gebieden waar beleggers het moeilijk hadden. Een andere belangrijke bevinding is, denk ik, dat binnen de categorieën van vergelijkbare fondsen de risicovollere fondsen juist de grotere gaten hadden, waardoor de rendementen voor beleggers lager waren dan hun totale rendement.
Strobl: Komt dat doordat beleggers in deze gebieden vaak wispelturig zijn en vaker in- en uitstappen?
Möttölä: Ja, het lijkt erop dat wanneer de nieuwscyclus je aandacht trekt en je bedenkt dat er een nieuwe interessante beleggingsmogelijkheid is, vaak die mogelijkheid er niet meer is, of in ieder geval een deel van de stijging al achter de rug is als je instapt. Dat is dus echt een groot probleem voor beleggers.
Strobl: Zijn er gevallen waarin beleggers het wel beter deden dan de onderliggende fondsen?
Möttölä: Dat komt zelden voor, maar de verschillen waren erg klein bij bijvoorbeeld allocatiefondsen. En dit resultaat hebben we ook al eerder gezien. En ik denk dat dat absoluut positief nieuws is, omdat dit fondsen zijn die vaak worden gebruikt door beleggers die denken dat ze niet deskundig genoeg zijn om hun eigen fondsen of aandelen te gaan selecteren. En dus hebben deze mensen zich aan hun plan gehouden en zijn ze systematisch met hun beleggingen omgegaan, zonder te proberen met handelen tot betere resultaten te komen. Ik denk dat dat zeker een positieve bevinding is.
En een ander gebied waar de kloof opnieuw relatief klein was, waren de passieve aandelenfondsen vergeleken met de actieve aandelenfondsen. En dat laat alleen maar zien dat deze fondsen vaak kernonderdelen van portefeuilles zijn. En het was opnieuw goed om te zien dat investeerders zich aan die beleggingen en hun plan hebben gehouden en geduld hebben gehad met hun geld.
Strobl: Het rapport constateert ook geografische varianten waarbij landenfondsen in sommige landen veel grotere verschillen vertonen dan in andere. Dus, hoe verklaar je dat?
Möttölä: Ja. Fondsen voor één land zijn doorgaans meer geconcentreerd en bevinden zich ook in het grotere beleggingsuniversum. Het zijn een soort niche-investeringen. En dat is waar veel van het probleemgedrag plaatsvindt, in de zin dat deze fondsen misschien geen deel uitmaken van de kern. Ze zijn niet iets waar je gewoon aan vasthoudt, maar eerder iets waar je in stapt als je denkt dat de tijd rijp is en dan probeert eruit te komen. En nogmaals, dit soort timing is gewoon heel erg moeilijk.
Strobl: Het lijkt er dus op dat de manier om de rendementkloof te verkleinen is om trends niet na te jagen, het breed te houden en er voor de lange termijn in te blijven. Dank voor je uitleg, Matias. Voor Morningstar ben ik Lukas Strobl.
