De aandelenkoersen van producenten van basisgrondstoffen zijn vaak het aantrekkelijkst wanneer de macro-economische cyclus zich op zijn laagste niveau bevindt. Op dat punt zijn commodityprijzen doorgaans laag, omdat er ruime voorraden zijn en de vooruitzichten voor de vraag nog onzeker zijn.
Commodityprijzen zijn doorgaans de belangrijkste drijfkracht achter de financiële prestaties van deze bedrijven. Uiteraard hebben ze geen controle over de marktprijzen van de producten van deze bedrijven, die reageren immers op de wereldwijde basisprincipes van vraag en aanbod.
Waar die bedrijven wel controle over hebben zijn de productiekosten en de productieniveaus. Twee kritieke drivers achter de waardering van producenten van basisgrondstoffen. Productiekosten kunnen in zekere mate worden beheerd via investeringen in efficiëntere apparatuur en een verstandige planning. De belangrijkste factor die de productiekosten uiteindelijk bepaalt, is echter de aard van de grondstoffen die een bedrijf aanwendt. Verschillende kwaliteiten erts, verschillende technische moeilijkheidsgraden en een bevoordeelde toegang tot energie en andere basisbehoeften kunnen onder producenten van dezelfde grondstof allemaal leiden tot sterk verschillende productiekosten. Tot slot kunnen bedrijven de productieniveaus ook beheren door bestaande activa te beheren, door nieuwe activa te bouwen of door niet-concurrerende activa van de hand te doen als reactie op marktsignalen.