Als donderslag bij heldere hemel, zo kun je het plotselinge vertrek van Rik den Hartog, Pim van Mourik Broekman, Luuk Cummins, Sipke Moes, Quirijn Landman en Marco Zanotto wel betitelen. Samen met Alain van der Heijden en Harold van Acht vormden zij Kempen’s euro credit team. Een groep talentvolle beleggers die zorgdroeg voor het beheer van het door Morningstar analisten hooggewaardeerde Kempen (Lux) Euro Credit en Kempen (Lux) Euro Credit Plus. Het succesvolle team opereerde zeer effectief, aangestuurd door een investment committee dat bestond uit teamhoofd Van der Heijden, Den Hartog en Van Mourik Broekman, terwijl het hele team sectorverantwoordelijkheid droeg voor de fundamentele bottom-up analyse.
Under review
Met hun bewezen proces en consistente uitvoering wisten ze een bewonderenswaardig track record op te bouwen. Het Euro Credit fonds kreeg met een Morningstar Analyst Rating van Gold de hoogste waardering, terwijl de Plus variant een Silver rating had. Het beleggingsteam werd in zowel 2014 als 2015, toen nog onder leiding van Richard Klijnstra, genomineerd voor de Morningstar European Fund Manager of the Year Award, en was er vorig jaar medeverantwoordelijk voor dat Kempen de Morningstar Award won voor beste fondshuis fixed income. Het vertrek van een groot deel van dit gerenommeerde team is dan ook een forse aderlating, waardoor de twee door Morningstar gevolgde fondsen Under Review worden geplaatst.
Uiteraard is er Kempen alles aan gelegen om weer een volwaardig euro credit team op te bouwen, waarbij Van der Heijden en Van Acht in de tussentijd ondersteund worden door Joost de Graaf, Ellen Engelhart, Richard Klijnstra en Ivo Kuiper die als noodverband fungeren.
Continuïteit in gevaar
Het vertrek van een fondsbeheerder is altijd vervelend, zeker als deze een bepalende rol had binnen het beleggingsfonds. Om het risico in te perken van het verlies van een sleutelpersoon waardoor de toekomst van een strategie meteen op het spel kan komen te staan, zien we dat de teambenadering populairder wordt onder fondshuizen in plaats van het star-manager model. Hoewel daar vanuit het oogpunt van continuïteit iets voor te zeggen is, houdt het geen stand wanneer een concurrent besluit een heel team over te nemen.
Het is hetzelfde als het merendeel van een getalenteerd voetbalteam hun contract inlevert en van de een op de andere dag de clubkleuren van een kapitaalkrachtige buitenlandse club vertegenwoordigt. Ondenkbaar, maar in fondsenland is dit niet onwerkelijk. Kempen is namelijk zeker niet de enige die dit overkomt. Zelfs binnen de landsgrenzen zijn er voorbeelden te over.
Eind vorige maand bijvoorbeeld zag NN IP het merendeel van haar duurzame aandelenteam naar Neuberger Berman overstappen, een fondshuis dat al eerder in 2013 de bestemming was voor het vermaarde Haagse EMD team onder leiding van Rob Drijkoningen, terwijl diens opvolgers eind 2019 vertrokken naar William Blair. Ook Robeco moest toezien dat eind vorig jaar drie beheerders in het trends & thematics team, die onder andere hun succesvolle financials en fintech fondsen beheerde, kozen voor een carrière bij Lombard Odier.
Voorwaarde voor succes
Het aantrekken en vasthouden van beleggingstalent is een randvoorwaarde voor succes. Alleen zo kun je op de lange termijn waarde toevoegen voor beleggers. Het is jammer dat Nederlandse fondshuizen daar niet altijd in slagen. Nu is het niet zo dat alleen Nederlandse fondshuizen met dit probleem worden geconfronteerd, maar ik ben het in mijn negen jaar bij Morningstar nog niet vaak tegengekomen dat een heel team weggekaapt wordt door een concurrent. Wat dat betreft moeten de Nederlandse fondshuizen oppassen om geen opleidingsland te worden voor de grotere en kapitaalkrachtige buitenlandse fondshuizen.
