Het ABC van hedge funds: alfa, bèta en kosten (5)

Ondanks hoge managementvergoedingen en marktrisico’s voegen hedge funds nog steeds alfa toe.

Morningstar Europe Editor 03 januari, 2012 | 11:00
Facebook Twitter LinkedIn

In een vijfdelig artikel neemt Morningstar de belegger mee op een verre studiereis naar de bronnen van het rendement van hedge funds. In het bijzonder wordt gekeken welk deel van het rendement wordt bepaald door alfa, bèta en kosten.

Deel 1 - Inleiding

Deel 2 - Rendementmaatstaven hedge funds  (survivorship bias en backfill bias)

Deel 3 - Bronnen van hedge fund rendementen

Deel 4 - Totale alfa, bèta en kostenresultaten

Deel 5 – Resultaten per jaar en conclusie


Resultaten per jaar
Wij onderzochten de jaarlijkse resultaten in tabel 7 en bijlage 2.











De totale hedge fund rendementen waren positief in alle jaren behalve 1998 en 2008, hoewel de rendementen tussen 2000 en 2002 slechts 3 procent of minder bedroegen.

Wij voerden een analyse uit om de jaarlijkse bèta- en alfa-rendementen van hedge funds te ramen via een steekproefsgewijze voortschrijdende analyse over drie jaar. Tabel 7 en bijlage 3 tonen de jaarlijkse alfa- en systematische bèta-resultaten. Deze steekproefsgewijze resultaten zijn zelfs nog gunstiger voor hedge funds omdat de hedge fund alfa positief uitkomt voor elk jaar behalve 1998. Zelfs in 2008, toen het totale gelijk gewogen hedge fund rendement een negatieve 16,08 procent bedroeg, zou de alfa een geraamde positieve 6,65 procent geweest zijn.

Deze consistent hoge alfa is opmerkelijk, gezien de uiteenlopende marktomstandigheden tijdens de periode: de zeepbellen in de jaren '90, de baissemarkt van 2000-2002, de hausse van 2003-07 en de recente wereldwijd financiële crisis. De jaarlijkse resultaten bevestigen dat hedgefondsen tijdens de onderzochte periode een aanzienlijke alfa hebben gecreëerd voor aandelen-, obligatie- en cashportefeuilles. De resultaten tonen ook dat hedgefondsen tactische vermogensallocatiedeskundigheid weerspiegelen, vooral door het verminderen van bètablootstellingen in dalende markten.

Zo bevond de geraamde bètablootstelling in aandelen zich op een dieptepunt tijdens de dalende markt van 2000-2002. Hedge funds vermeden de bètablootstelling niet in 2008 en namen niet volledig deel aan de marktstijgingen van 2009, maar handhaafden wel een positieve alfa tijdens de hele financiële crisis van 2008-2009.

De positieve totalen voor alfa over de afgelopen 11 jaar lijken erop te wijzen dat hedge funds werkelijk voor waarde zorgen. De aanzienlijke bèta voor de aandelenmarkt die met hedgefondsen is verbonden, geeft ook aan dat zij niet helemaal onder de noemer "absoluut rendement" vallen. Ook hedge funds gaan jaar op jaar met de markt mee.

Conclusie
In dit onderzoek probeerden we de bronnen van hedge funds rendementen te meten. Wij raamden welk deel van de rendementen afkomstig is uit alfa, bèta en kosten. Het uit alfa afkomstige deel is het meest relevante, omdat beleggers deze alfa niet gemakkelijk zouden kunnen verkrijgen met aandelen-, obligatie- en cashportefeuilles.

We namen zowel lopende als afgesloten fondsen mee om te corrigeren voor survivorship-bias. We sloten de backfilled gegevens uit, die beheerders inleverden toen zij aan de databank werden toegevoegd. Onze resultaten geven aan dat zowel survivorship bias als backfill bias voor aanzienlijke problemen kunnen zorgen. Nadat wij voor beide effecten hadden gecorrigeerd, bleek dat grotere fondsen beter presteerden dan kleinere. De grotere fondsen brachten verhoudingsgewijs ook hogere risico’s met zich mee.

Wij raamden dat het rendement voor aftrek van kosten van de gelijk gewogen index van hedgefondsen 11,42 procent bedroeg, bestaande uit kosten van 3,78 procent, een alfa van 3,01 procent en een uit bèta voortvloeiend rendement van 4,62 procent. De alfa-raming was statistisch significant op het niveau van 5 procent. Alle negen subcategorieën van fondsen hadden positieve alfa’s en drie van de subcategorieën hadden statistisch significante alfa’s.

Niet alleen was de alfa significant gedurende de gehele onderzochte periode, maar de hedge fund alfa’s bleven positief van jaar tot jaar. De alfa was positief voor alle jaren behalve 1998. Dit geeft aan dat de gemiddelde hedge fund beheerder waarde toevoegde, zowel in dalende als in stijgende markten. Nader onderzoek van de ramingen voor aandelen-alfa toonde dat hedge fund beheerders gemiddeld een onderweging in aandelen hadden tijdens het klappen van de technologiezeepbel. Maar hedge funds verminderden hun bèta niet aanzienlijk in 2008, waardoor zij voor dat jaar op een negatief rendement uitkwamen.
Niettemin zorgden hedge funds voor positieve alfa’s in zowel 2008 als 2009, en zetten zij een 11 jaar aanhoudende reeks van positieve alfa’s voort.

De hier gepresenteerde resultaten weerspiegelen alleen rendementen uit het verleden. Hedge funds zijn relatief nieuwe en dynamische beleggingsopties. Wij verwachten dat deze zich verder zullen ontwikkelen. Er is de afgelopen jaren een aanzienlijke instroom van middelen naar hedge funds geweest. Wij kunnen er daarom niet zeker van zijn dat de hoge alfa’s die wij voor het verleden hebben gemeten de toekomstige alfa’s van de hedge fund sector correct voorspellen.


Referenties
Aggarwal, Rajesh K., and Philippe Jorion. 2010. “Hidden Survivorship in Hedge Fund Returns.” Financial Analysts Journal, vol. 66, no. 2 (March/April):69–74.

Asness, Clifford. 2004a. “An Alternative Future.” Journal of Portfolio Management, vol. 30, no. 5 (30th Anniversary):94–103.

Asness, Clifford. 2004b. “An Alternative Future: Part II.” Journal of Portfolio Management, vol. 31, no. 1 (Fall):8–23.

Asness, Clifford, Robert Krail, and John Liew. 2001. “Do Hedge Funds Hedge?” Journal of Portfolio Management, vol. 28, no. 1 (Fall):6–19.

Barry, Ross. 2003. “Hedge Funds: A Walk in the Graveyard.” Working paper, Macquarie University Applied Finance Centre.

Brown, Stephen J., William Goetzmann, and Roger G. Ibbotson. 1999. “Offshore Hedge Funds: Survival and Performance 1989–95.” Journal of Business, vol. 72, no. 1 (January):91–117.

Fung, William, and David A. Hsieh. 2000. “Performance Characteristics of Hedge Funds and Commodity Funds: Natural vs. Spurious Biases.” Journal of Financial and Quantitative Analysis, vol. 35, no. 3 (September):291–307.

Fung, William, and David A. Hsieh. 2004. “Hedge Fund Benchmarks: A Risk-Based Approach.” Financial Analysts Journal, vol. 60, no. 5 (September/October): 65–80.

Fung, William, and David A. Hsieh. 2009. “Measurement Biases in Hedge Fund Performance Data: An Update.” Financial Analysts Journal, vol. 65, no. 3 (May/June):36–38.

Jaeger, Lars, and Christian Wagner. 2005. “Factor Modeling and Benchmarking of Hedge Funds: Can Passive Investments in Hedge Fund Strategies Deliver?” Journal of Alternative Investments, vol. 8, no. 3 (Winter):9–36.

Liang, Bing. 2000. “Hedge Funds: The Living and the Dead.” Journal of Financial and Quantitative Analysis, vol. 35, no. 3 (September):309–326.

Lo, Andrew. 2008. Hedge Funds: An Analytic Perspective. Princeton, NJ: Princeton University Press.

Malkiel, Burton G., and Atanu Saha. 2005. “Hedge Funds: Risk and Return.” Financial Analysts Journal, vol. 61, no. 6 (November/ December):80–88.

Posthuma, Nolke, and Pieter Jelle van der Sluis. 2003. “A Reality Check on Hedge Fund Returns.” Working Paper 0017, Free University Amsterdam (July).

Sharpe, William. 1992. “Asset Allocation: Management Style and Performance Measurement.” Journal of Portfolio Management, vol. 18, no. 2 (Winter):7–19.

Facebook Twitter LinkedIn

Over de auteur

Morningstar Europe Editor  .

© Copyright 2024 Morningstar, Inc. Alle rechten voorbehouden.

Voorwaarden        Privacybeleid        Cookie Settings        Beleidsdocumenten