Veel basisregels voor beleggen lijken in eerste instantie onlogisch. Zo oogsten luie beleggers vaak meer succes dan hardwerkende beleggers. Hoe dat komt? Voor een belegger die zijn portefeuille elke dag controleert – of nog erger: meerdere keren per dag – is de verleiding groot om meer transacties te verrichten dan nodig. Hij voelt zich genoodzaakt om direct op verlies en winst in te spelen en voert verkoop- en kooporders in. Hierdoor kunnen de transactiekosten behoorlijk oplopen en een flinke hap uit het rendement nemen.
Overigens worden beleggers ook door handelsplatformen in de verleiding gebracht om transacties te doen. De grote hoeveelheid informatie die wordt geboden met het laatste financieel-economische nieuws dat onophoudelijk voorbijrolt en aandelenkoersen die voortdurend rood en groen oplichten bij elke koersbeweging geven een gevoel van urgentie en dwingen beleggers welhaast om te reageren met kopen en verkopen. Elke transactie levert het platform immers inkomsten op. Maar een belegger moet de kosten die aan een transactie zijn verbonden wel eerst terugverdienen.
Zeker voor een particuliere belegger is beleggen toch vooral een langetermijnbezigheid waarbij het volstaat om de beleggingsportefeuille enkele keren per jaar na te lopen, bijvoorbeeld elk kwartaal of eens in het half jaar. Het doel van deze portefeuillecheck is om probleemgebieden systematisch op te lossen en te bepalen welke wijzigingen moeten worden doorgevoerd.
Het begin van een nieuw jaar is zo’n moment. Maar vergeet niet, dat het even gekunsteld als willekeurig is om de beleggingsresultaten van 1 januari tot en met 31 december te bekijken. Ontwikkelingen op de wereldwijde financiële markten trekken zich niets aan van ons kalenderjaar. De prestaties van een portefeuille kunnen ook van 1 april tot en met 31 maart worden bekeken.