In veel opzichten is het afgelopen decennium voor waardebeleggers een déjà vu van de late jaren negentig geweest, waarbij ze vrijwel doorlopend het onderspit hebben gedolven ten opzichte van groeiaandelen. Exact twee decennia geleden stonden waardebeleggers namelijk in hetzelfde verdomhoekje. Beleggers vroegen zich destijds af of er een structurele verandering in de markten had plaatsgevonden, waardoor de traditionele waardebenadering achterhaald was. Waardebeleggen was ouderwets, impopulair en leek gedoemd.
Waardebeleggen was zo lang en zo sterk uit de gratie dat diverse waardebeleggers tijdens de hoogtijdagen van de internetmania in 1999 en 2000 besloten om de handdoek in de ring te gooien.
Hoe dat uiteindelijk afliep is veel beleggers bekend. De fondsen die in telecom en internetbedrijven belegden waarvan de bomen tot in de hemel leken te groeien, werden midscheeps geraakt toen de zeepbel uit elkaar spatte en er een langdurige periode aanbrak waarin waardefondsen sterk presteerden. Dat wil echter niet zeggen dat de huidige marktomstandigheden hetzelfde zijn als in de late jaren negentig; immers, de technologiebedrijven die hoofdverantwoordelijk zijn voor de langste bull markt ooit zijn echte bedrijven die echt winst maken.